Patron szkoły

Alfons Zgrzebniok urodził się 16 sierpnia 1891 roku w Dziergowicach. Gdy skończył 6 lat zaczął uczęszczać do szkoły podstawowej w Dziergowicach. Był bardzo zdolny i pragnął kształcić się dalej. Pomimo trudnych warunków finansowych Alfons uczęszczał do gimnazjum w Raciborzu, gdzie brał czynny udział w zebraniach polskich, które odbywały się w ,,Strzesze''. W roku 1912 odebrał od 60 uczniów przysięgę tajnej organizacji. Działalność ta wyszła na jaw i chciano go usunąć z gimnazjum. Ze względu na dobre wyniki w nauce pozostawiono go nadal we szkole. W roku 1913 ukończył gimnazjum i został przyjęty do Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Jednak księdzem nie został. Już w 1914 roku został powołany do wojska niemieckiego, do 62 pułku. Po przeszkoleniu wojskowym został skierowany do Francji na Front. Tam został pięć razy ranny i leżał w szpitalu w Lipsku. Po odzyskaniu zdrowia wrócił do domu rodzinnego i na terenie Dziergowic oraz okolicznych wsi zaczął organizować POW. Utrzymywał stały kontakt z wyższą komórką POW, która znajdowała się w Bytomiu w hotelu ,,Lomnitz”. W domu Alfons przebywał bardzo mało, gdyż dzień spędzał na różnych naradach, a nocą organizował wyjazdy po broń do Koźla. 12 marca 1919 roku Alfons Zgrzebniok został aresztowany, jednak dzięki pomocy przyjaciół udało mu się zbiec. Do domu nie mógł już powrócić, gdyż był poszukiwany. Udał się, więc do Piotrowic i tam również utworzył sztab POW. Objął stanowisko komendanta. Kiedy wybucha pierwsze powstanie Alfons Zgrzebniok zostaje dowódcą. Po jego upadku musiał znowu uciekać. Tym razem udał się do Sosnowca, gdzie kontynuował dalszą tajną pracę. W drugim powstaniu Alfons również stanął na jego czele, zaś podczas trzeciego powstania był doradcą w Sztabie Głównym w Katowicach. W 1922roku Alfons został wykładowcą w Gimnazjum w Chorzowie gdzie pracował do roku 1931. W 1931 roku na polecenie Sztabu Głównego w Warszawie udał się do Gdańska, by tam organizować POW. W roku 1933 musiał uciekać z Gdańska i udał się do Bydgoszczy. W 1935 roku został powołany na stanowisko Wojewody w Białymstoku. Przebywając na leczeniu sanatoryjnym zmarł 26 lutego 1937roku. Zgodnie z jego wolą został pochowany w Rybniku.